ප්‍රදීපාගාරයක ආලෝක වලල්ලක් එවාලා...

මේ ගීතය මම මුලින්ම ඇහුවෙ සමනලී ෆොන්සේකා රූපවාහිනී වැඩසටහනකට ඇවිත් ගායනා කල ගීතයක් විදිහට. ඊට කලින් කවමකවදාකවත් මම මේ සිංදුව කොහේදිවත්  අහල තිබුනෙ නැහැ.

සමනලීගෙ කටහඬ නන්දා මාලනීගෙ කටහඬමදැයි කියල හිතෙන තරමටම සමීප සමානත්වයක් දරන බව ඊට කලින් මං දැනන් හිටියා. සමනලීගෙ සමනලුන් කියන සින්දුව අහද්දි ඒක හිතුනෙ වරක් දෙවරක් නෙමෙයි.

ඔබ නොවේ ඔබ නොවේ

එය අසන්නේ මමයි...

සමනලීගෙ කටහඬින් අහපු ඒ සින්දුවේ මට අද මතක එච්චරයි.

සංසාර සාගරේ

ජීවිතේ යාත්‍රාව ඔබ සොයා පදවන්නෙමී

ඔබ නිසා පදවන්නෙමි

සමනලී ඒක කියන්නෙ පුදුම තරම් හැඟීමකින් ඇස් වහගෙන වගේ. ඇත්තටම නන්දා මාලනීගෙ ඔර්ජිනල් සින්දුව ඇහුවත් නොදැනෙන, නොහැඟෙන වින්දනයක් සමනලීගෙ මුහුන, ඒ කුඩා අවිදිමත් රූප වින්‍යාසය බලා ඉඳැද්දී  දැනෙන්න ගන්නවා.

මං බයිසිකලේ වැඩට යනගමන් සින්දුව යාන්තමට මුමුනනවා. හෙල්මට් එක දාගෙන නිසා පිටිපස්සෙ ඉන්න වයිෆ්ට ඇහෙන්නෙ නෑ. බයික් එකේ පස්සෙ කවුරුවත් හිටියෙ නැතත් ඒක මං කියන්නෙ මටවත් නෑහෙන මිමිනිල්ලකින්. සමනලීගෙ නන්දාමය කටහඬ මතක් කරගෙන තොල් මිමිනීමක් කරන එක අමුතුම ආනන්දයක් ඇතිකරන මොහොතක්. කොහොමටත් දවසක් දෙකක්ම ඒ සින්දුවේ තැන ගන්න මොනම සින්දුවකටවත් බැහැ.

ප්‍රදීපාගාරයක

ආලෝක වලල්ලක් එවාලා

මං සින්දුවේ පද පේලි උවමනාවෙන් පාඩම් කලේ නැතත් මට ඒ හැමකක්ම එක පෙලට මතක් වීගෙන එනවා.

ප්‍රදීපාගාරයක කියන වචනෙ....දී යන්න ඇදෙන හැටි සමනලී - මාලනී හඬින් මතක් කරගෙන මුමුනද්දී ආලෝක වලල්ලක් කියන යෙදුමේ මිහිරියාව අතරෙ මං නතර වෙනවා. ආලෝක වලල්ලක්? මං කවදාවත් අහපු නැති අලුත් යෙදුමක් ලඟ විස්මිතව වෙන්න මට සිද්ධ වෙනවා. ඒ වෙලාවෙත් කල්පනා පසුබිමේ ගීතය ගැයෙමින් පවතිනවා. ආලෝක වලල්ලක්. මං නැවත නැවතත් කිලිපොලා යනවා.

වැඩ ඇරිල ගෙදර එන ගමනුත් මගේ කටින් පිටවෙන්නෙ  ඒසින්දුව.

ඒ ගීතයේ පදවැල, සංගීතය අතරෙ කැටි ගැසී තදබදවෙලා තියෙන වින්දනීය සංවේදනාවක පුලිඟුවක් මගේ හිත අස්සේත් නැත්දැයි දැනෙමින් මගේ ඇඟේ හිරිගඩු පිපෙනවා.

ජීවිතේ යාත්‍රාව

ඔබ නිසා පදවන්නෙමී.

ඒත් එහෙම සිහිවෙන කවුරුවත්ම මේ නිස්සාර, ඒකාකාර ජීවිතේ නැතත් සංසාර සාගරේ ජීවිතේ යාත්‍රාව ඔබ සොයා පදවන්නෙමී කියන හැඟීම කාල්පනිකව හරි ගොඩනගාගන්න එක මොනතරම් රසවත් වේදනාවක් වෙන්න පුලුවන්ද?