Wishper of the Heart 

මේක ජපන් ඇනි‍‍මේශන් චිත්‍රපටියක්. බැලූ බැල්මටම නව යෞවන වියේ නැත්නම් පාසල් වයසේ තරුන තරුනියන්ගේ සිත්වල ඇතිවන කුලුඳුල් ආදරයේ චමත්කාරය මේ චිත්‍රපටයට තේමාවන බව පෙනුනත් මට නිතරම දැනුනෙ ඒකෙ කතාවෙන් ඉඳුරා නොකියවෙන ඒත් වෙනස් මිහිරක්. සමහරවිට මේකෙ නිර්මානකරුවන් ඒක හිතා මතාම කතාවස්තුව තුලට ඇතුලත් කලා වෙන්නත් පුලුවන්.

ශිසූකු සකිශුමා කියන්නෙ මේ කතාවෙ ප්‍රධාන චරිතය. ගැහැනු ලමයෙක්. නිතරම පොත් කියවන, තමන්ගෙ ආසාවන් වෙනුවෙන් ආසක්ත වෙච්ච වෙනස් විදිහේ චරිතයක්. සකිශුමාට හිටි හැටියේ එයා ඇබ්බැහිවෙලා ඉන්න පොත් කියවීමේ පුරුද්දේ අමුත්තක් ඇතිකරන සිදුවීමකට මුහුනපාන්න සිද්ධ වෙනවා. එයා කියවන කියවන හැම පොතම ඊට කලින් නන්නාඳුනන කොල්ලෙක් විසින් කියවලා තිබීම එයාට අදහගන්න බැරිවෙනවා. කතාව නාටකීය විදිහට ඇරඹෙන්නෙ එතනින්. 

එතනින් එහාට සකිශුමා අර තරුනය හමුවෙන විදිහ, එයා සහ ඇගේ ආතරය ආරම්භවන විදිහ වගේ ඒව පෙන්නුම් කෙරුනත් මේ කතාවෙ යටින් කෙලින්ම නොකියවෙන කතාව මාව අලුත් විදිහකට හොල්ලන්න ගත්තා.

ඒ තමයි සකුශුමාගේ නිවසේ ස්වභාවය. සකිශුමාගෙ අම්මා හෝ තාත්තා කවමදාකවත් ඈ කරන්නෙ මොනවද, යන්නෙ කොහේද වගේ දේවල් දැන වදවෙන්නෙ නෑ, ඇගේ ජීවිතේ ආසාවල් පසුපස ලුහුබඳන්න ඈට සපුරා නිදහස සැලසෙන්නෙ කොහොමද කියන එක මේ කතාවෙන් නිරුත්සාහිකවම වගේ නිරූපනය වෙන විලාසයට මම කැමතියි. කුඩා අවදියේ දරුවන්ට එයාලගෙ අභිරුචීන් අනූව ජීවිතය ගලාගෙන යන්න ඉඩ සලස්වන එකේ වැදගත්කම අපිට තදින්ම දැනෙන්න ගන්නවා. 

එක මොහොතක පොත් කියවන පුරුද්දට සකිශුමා කොයිතරම් ඇබැබැහි වෙනවද කියනවනම් එයාට පාසල් වාර විභාගෙට ලකුනු සෑහෙන අඩු වෙනවා. මේවෙලාවෙ එයාලගෙ ගෙදර අය කොහොමද මේ තත්වෙට මුහුන දෙන්නෙ. අනිත් අතට සකිශුමාගෙ පෙම්වතා ඈට ඇගේ ප්‍රේමය වෙනුවෙන් කරන්න යෝජනා කරන ක්‍රියාවලිය වගේ දේවල් හරිම අපූරුයි. 

දරුවෙක්ට එයාගෙ ජීවිතේ ගතකරන්න පුලුවන් නිදහස්ම විදිහ හෝ එයාගෙ ආශාවන් ලුහුබඳ්න්න ඉඩ දෙන එකේ වැදගත්කම මේ චිත්‍රපටියේ ප්‍රේමය තරම්ම නැවුම් විලාසයකට අපිට දැනෙන්න ගන්නවා.