සිංහලෙන් ලියූ ජපන් ලේඛකයා - තදශි නොගුචි

කොකොරෝ ජපන් ජාතික නත්සුමෙ සෝසෙකිගේ නවකතාවක්. මේක කොකොරෝ නමින්ම සිංහලට පරිවර්තනය කරල තියෙන්නෙත් ජපන් ජාතිකයෙක්මයි.  ඔහු නමින් තදශි නොගුචි. මේ පරිවර්තනයේ පලවෙනි මුද්‍රනය 1979 දී සිදුකරල තියෙන්නෙ ගොඩගේ ප්‍රකාශනයක් ලෙසින්. කොකොරො පෙරවදනේ පරිවර්තක මෙවැනි සටහනක් තබනවා.

ශ්‍රී ලංකාවේ සිටි කාලයේ දී මහ ගත්කරු මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ ශූරීන්ගේ සිංහල නවකතාව හා ජපන් කාමකතා හෙවනැල්ල නම් කෘතිය මට කියවන්නට ලැබුනි. යුද්ධයෙන් පැරදුනු ජපන් සමාජය නැමති අලු ගොඩ උඩ පහල වූ ක්ශනභංකුර අපරිනත සාහිත්‍ය එම කෘතියෙන් දැඩි විවේඩනයට ලක් වෙයි. එම ග්‍රන්ථකරනයේ පරමාර්ථ ඉටුකරගැනීම සඳහා එබඳු දැඩි විවේචනයක් කිරීමට මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ පෙලඹුනා විය හැකිය. කෙසේ වුවත් එම කෘතිය කියවීමේදී මාතෘ භූමියට මෙන්ම ශ්‍රී ලංකාවටත් ඉතා ආදරය කරන්නා වූ ජපන් ජාතිකයෙකු වන මා සිතේ කිසියම් ශොකයක් උපන්නේය. වික්‍රමසිංහගේ කෘතිය මැනවින් වටහා නොගන්නෝ ජපන් සාහිත්‍ය එකම කාම සාහිත්‍යයක් ලෙස සිතතියි සැකයක් මා සිතට පිවිසියේය. එතුමන්ගේ කෘතියට පිලිතුරක් ලිවීම මට අදාල කාරියක් නොවේ. එහෙත් උසස් ජපන් නවකතා කිහිපයක්වත් සිංහලයට පරිවර්තනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව මා සිත තුල ඇති වුනේ ජපන් කාමකතා හෙවනැල්ල කියවීමෙන් පසුවය. .....(කොකොරො පෙරවදන - තදශි නොගුචි)

කොකොරො පරිවර්තනයට අමතරව නොගුචි සිංහලෙන් නවකතාවක් ලිවීමත් විශේශත්වයක්. අනිත්‍ය ජීවිතයක් (1969)නම් වූ එම නවකතාව තවම මට කියවන්න නම් ලැබිල නැහැ.  ජපන් කෘති සිංහලට පරිවර්තනය වගේම සිංහල කෘති ජපන් භාශාවට පරිවර්තනය කිරීමටත් නොගුචි උත්සාහ ගෙන තිබෙන බව සඳහන් වෙනවා. මලගිය ඇත්තෝ සහ මලවුන්ගේ අවුරුදු දා නම් කෘති දෙකත් ඔහු අතින් පරිවර්තනය වී තිබෙනවා. මාර්ටින් වික්‍රමසිංහගේ මඩොල්දූව, ගම්පෙරලිය, කලියුගය, යුගාන්තය, විරාගය නම් වූ කෘති සියල්ලත් ඔහු විසින් ජපන් බසට පරිවර්තනය කර ඇති බව ඔහු ගැන ලියූ ලිපියක සඳහන් වෙනවා.

ඉතින් තදශි ගැන බොහෝ සිංහල ලේඛකයන් නොදන්නා නිසා මේ සටහන ලියන්න සිතුනා. ඔහු සම්බන්ධ වෙනත් තොරතුරු දන්නා අයෙක් වේ නම් සඳහන් කරන්න. අනිත්‍ය ජීවිතයක් පොත කියවන්න ලැබේ නම් ඒකත් සතුටට කරුනක් වෙයි. කොකොරො නැවත  1999 දී මුද්‍රනය කරල තියෙන නිසා බොහෝ විට ගොඩගේ පොත් හලේ තියෙන්න පුලුවන්.

මේ මා කොකරො නවකතාව කියවීමෙන් පසු තැබූ සටහනක්. අනතුරුව අනිත්‍ය ජීවිතයක් කෘතියද සොයාගන්නට හැකි උනා. ඒ නිසා ඒ ගැනද මෙහිම සටහන් කර තැබීමටයි මේ උත්සාහය.

අනිත්‍ය ජීවිතයක් මරදාන ගොඩගේ  ප්‍රකාශන ආයතනයේ රාක්කයක  කිහිපයක් ගොඩගසා තිබියදී හමුවුනා. 1969දී පලමු වරට ප්‍රකාශයට පත් කර ඇති කෘතිය 2000  දී නැවත මුද්‍රනය කෙරී තිබෙනවා.

අනිත්‍ය ජීවිතයක් ලංකාවේ නැවතී ඉගෙනගන්නා ජපන් පෙම්වතෙක් ජපානයේ වෙසෙන ස්වකීය පෙම්වතියක හා හුවමාරු කරගත් ලිපි පදනම් කරගෙන ලියැවුනු ආකෘතියකින් සමන්විත නවකතාවක්. මුලු නවකතාව පුරාවටම අඩංගු වන්නේ ලංකාවේ සිරිත් විරිත්, සංස්කෘතික පසුබිම ජපන් සංස්කෘතිය හා සමඟ සසඳමින් මෙන්ම ඒවායෙහි විචල්‍යතා ගැන කෙරෙන සංවාදාත්මක කතිකාවන් කිහිපයක්. කෘතිය සම්පාදනය කිරීමේ අරමුන පවා එය බවයි කියවන විට සිතෙන්නේ. ඒ බව ඔහුගේ පලමු මුද්‍රනයේ පෙරවදනේ ද මෙලෙස සටහන් කිරීමෙන් පැහැදිලි වෙනවා.

අනිත්‍ය ජීවිතයක් මගේ මද හැකියාවන්ට වඩා දුබලකම් හෙලි කරන කෘතියකැයි හැඟේ. සිව් වසක කලක් ලක්දිව සිටියදී මා ඇසින් මෙන්ම සිතින් දුටු දේ සටහන් කර තැබීම මගේ ආසාව වූවා විය හැකිය. බොලඳ පෙම් කතාවක මුවාවෙන් අනිත්‍ය ජීවිතයක් නමින් ඔබ අතට පත් වන්නේ ඒ මගේ දැකුම් සිතුම් මා දන්නා සංහලයෙන් විවේචනාත්මකව සටහන් කර තැබීමට මා ගත් ප්‍රයත්නයයි. (හැඳින්වීම, අනිත්‍ය ජීවිතයක්)

ආදරය, ජීවිතය පදනම් කරගත් ජීවන සංකීර්නතා වලට වඩා ජපන් ඇසින් ලංකාවේ පසුබිම, ජන ජීවිතය ගැන කියවන්නෙකුට මේ කෘතිය අතිශය වැදගත් වන බව පෙනෙනවා.  අවස්ථා කිහිපයකම සිත්ගන්නා සුලු ආකාරයට ලංකාවේ තත්කාලීන සමාජ තත්වය විවරනය වෙනවා.එවැනි බොහෝ දේවල් කෘතිය රචනා කල කාලයට වඩා විශාල ලෙස වෙනස්වී නැති බවකුයි මට නම් පෙනෙන්නේ. අනික අපි අපිටම පේනදේට වඩා අපි ගැන පිටස්තරයෙක් පවසන දේ තුල යම් අවංක හෝ සත්‍යතාවක් ඇතැයිද මෙහි ඇතැම් කොටස් කියවන බොහෝ වෙලාවට මට සිතුනා. මේ එම කෘතියෙන් උපුටාගත් කොටස් කිහිපයක්.

ඊයේ පෝය නිවාඩු දිනයක්. මධුර හා සරත් සමඟ මා සිංහල චිත්‍රපටයක් බලන්නට ගියා. ඒ සාමාන්‍යයෙන් ඔවුන්ගේ එකම විනෝදය චිත්‍රපටි බැලීම යයි මම දැන සිටි නිසාය. උදේ සිට චිත්‍රපටි ශාලාවේ ඉදිරියෙහි පොලඟෙකු මෙන් දිගැසි පෝලිමක් තිබුනි. පැයක් එකහමාරක් පමන ඒ පෝලිමේ සිටගෙන සිටියෙමු. දහඩිය දමන්නට පටන්ගත්තේ ඉන් ඉක්බිතිවයි. එහි සෙවනැල්ලක් සෙවීමට තරම් ඉඩක් නැත. මදක් එපාවී සිටියදී ප්‍රෙව්ශපත්‍ර විකිනීමට පටන්ගත්තා. වාඩිවූ පුටුවද ඉතා ගොරොසුයි. කෙලින් වාඩිවී සිටිය යුතුය. සිවිලිමෙහි මද දිගැති විදුලි පංකා සවිකර තිූ නමුත් මැස්සන් ඉවත් කිරීමට තරම්වත් සුලඟක් ඉන් නිකුත් නොවේ. දුම් පමනක් කෙලින් උඩට නැගී අතරමං වෙනවා. හුස්ම ගැනීමටත් ඉතා අපහසු බවක් දැනෙනවා. බිත්තියේ උඩ හරියේ සවිකර ඇති ජනේලයෙන් ඉර එලියද නොසැලකිල්ලෙන් මෙන් ඇදෙයි. ඇහෙන සින්දුද මගේ ඔලුව කෑලිවලට කපා දමන්නාක් සේ අමිහිරියි. චිත්‍රපටය නොබලා දැන්ම එලියට යා යුතුයයි කිහිප සැරයක්ම සිතුනා. මොන විනෝදයක්ද මෙහි තියෙන්නේ කියලා.  (අනිත්‍ය ජීවිතයක්, 42 පිටුව)

මම පසුගිය මාසය පුරාම සිංහල වචන මාලාව බෙහෙවින් කටපාඩම් කලා. ඒ කටපාඩම් ක්‍රමය කෙසේ ද කියනවා නම් එක එක වචන කටේ දමා ඉක්බිතිව සියල්ලම ගිලිනවා වගේ හරිම අපහසු ක්‍රමයක්. එහෙත් දැන් ඒ ක්‍රමය නිසා මට ඔවුන් කතා කරන සිංහල භාශාව තේරුම්ගත හැකියි. මේ සිංහල භාශාව වරින් වර කනට ඇහෙන දෙමල භාශාව මෙන් නොව තුන් කොනක් නැති බෝලයක් සේ ඉතාම මෘදු භාශාවකැයි සිතේ. දෙමල භාශාව කතාකරන මිනිසුන්ගේ මුහුනු දෙස බලා සිටින විට ඔවුන්ගේ කට ද දිවද වේගයෙන් කැරකෙන හැටි මැනවින් බලාගත හැකියි. කටින් පිටවන ශබ්දද ඉතා ගොරෝසුයි. මෘදු ගතිය එහි ඇත්තේම නැහැ. දෙමල භාශාවට පුරුශමය ගතියක් තියෙනවා නම් සිංහල භාශාවට ඇත්තේ ස්ත්‍රීමය ගතියකැයි මට සිතේ.  (අනිත්‍ය ජීවිතයක්, 46 පිටුව)

මට කියන්න පුලුවන් එකම දෙය නම් ලාංකිකයන් හොඳ වෙන්නේ නැත්නම් ලංකාව හොඳ වෙන්නේ නැති බව පමනයි. අපේ රටත් එහෙම තමයි. මා ඉඳහිට ශිශ්‍යයන් සමඟ නොයෙකුත් දේ සාකච්ඡා කරනවා. ඔවුන් හැමවිටම කියන්නේ අනාගතයක් නොමැති බව මිසක් එය සකස්කල යුතු ආකාරය ගැන නොවේ. ඔවුන් සිතන පරිදි අනාගතයනම් ඇතත්ටම අවිනිශ්චිත තමයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන්හි නැත්නම් සිතෙහි යම්කිසි වහල්වී සිටින ගතියක් තියෙන බව පැහැදිලිවම පේනවා. ඔවුන් තම දෙමව්පියන් හා සහෝදර සහෝදරියන් කෙරෙහි ඇති ප්‍රබල යුතුකම් ගැන සලකා බලනවා මිස අනාගත පරම්පරාව ගැන සිතන්නේ නැහැ. ඊට හේතුව මෙහි සංස්කෘතිය හා ශිශ්ටාචාරය අපට වඩා වෙනස් වීම වෙන්න ඇති කියලා මං හිතනවා.  (අනිත්‍ය ජීවිතයක්, 48 පිටුව)

නවකතාවක් වශයෙන් කොතෙක් දුබලතා තිබුනත් විදේශිකයෙකු වශයෙන් ඔහු සිංහලෙන් ලිවීමට ගත් උත්සාහය හා මෙහි සංස්කෘතික කාරනා සම්බන්ධව ඔහුගේ ආකල්පය කෘතිය මත චිත්‍රනය කිරීමට ගත් උත්සාහය නිසාම මෙය ආසාවෙන් කියවා බැලුවා. ඒවැනි රසඥතාවක් ඇති අය වෙනුවෙනුත් නොගුචිගේ සිංහල සාතිත්‍ය මෙහෙය නොදන්නා අයට ඒ ගැන දැනුවත් කිරීමේ අරමුනිනුත් මේ සටහන ලියවුනා.